تغییر مقطع تحصیلی و انتخاب مدرسه؛ معضل بزرگ والدین-راهبرد معاصر
رئیس قوه قضائیه: در موضوع مبارزه با فساد نسبت به چند وزارتخانه کار‌های اساسی کردیم؛ صدا‌هایی هم بلند شد، اما کوتاه نیامدیم به‌کارگیری اتباع خارجی کار دست رستوران بین راهی داد آزار پرنده در حال انقراض در سواحل جنوبی توسط چند ماهیگیر + ویدئو توضیحات شرکت ثامن در خصوص آلوده بودن محلول دیالیز صفاقی جذب ۳۰ هزار نفر به آموزش و پرورش با آزمون اختصاصی دانشگاه فرهنگیان شیوه برگزاری کنکور ۱۴۰۴ تغییر می‌کند؟ ورود ۱۳۰۰ دستگاه اتوبوس و ساخت ۳۹ خط جدید مترو پایتخت پلیس: دستگیری سارقان ۱۰میلیاردی طلافروشی در تهران ماهواره چمران جدیدترین تست‌های خود را با موفقیت به انجام رساند ایلان ماسک: نورالینک برای از بین بردن درد گردن و کمر باید تراشه مغزی بسازد صدور هشدار نارنجی هواشناسی برای شمال | سیلاب در راه است معاون وزیر آموزش و پرورش: آموزش و پرورش ملک جناح خاصی نیست/ از ظرفیت اساتید استفاده شود خبر خوش برای معلمان | کد ۱۹ استخدام ۶ هزار نفر برای وزارت آموزش و پرورش تایید شد جزئیات مسمومیت چند دانش‌آموز در شهرری | ماجرا چه بود؟ واکنش سازمان غذا و دارو به ماجرای محلول‌های دیالیزی آلوده
کدام مدرسه را انتخاب کنیم؟

تغییر مقطع تحصیلی و انتخاب مدرسه؛ معضل بزرگ والدین

هنگام انتخاب مدرسه؛ ویژگی های شخصیتی، فیزیکی، روانی و ضریب هوشی فرزندان در نظر گرفته نمی-شود، بلکه صرفا فرستادن فرزندان به مدارسی خاص مد نظر است. درحالی که بسیاری از اوقات فرزندان به واسطه ی برنامه های فشرده آموزشی در این قبیل مدارس تحت فشار روانی زیادی قرار می گیرند که گاه به استرس، اضطراب، افسردگی و حتا وسواس (بیماری) و در نهایت افت تحصیل ختم شود.
افشین طباطبایی؛ جامعه شناس و استاد دانشگاه
تاریخ انتشار: ۱۲:۳۵ - ۰۸ تير ۱۳۹۹ - 2020 June 28
کد خبر: ۴۸۰۵۴

 

به گزارش راهبرد معاصر؛ هر پدر و مادری آرزوی فراهم ساختن بهترین امکانات رفاهی را برای فرزندان دارد. اغلب پدر و مادر به دنبال­ آنند تا فرزندشان در رقابت با هم­سن و سالان برتر شود. از این­رو سعی دارند فرزندانشان در بهترین مدارس درس بخوانند تا از امکانات آموزشی و کمک آموزشی بیشتری برخوردار شوند، و بر این باورند که موفقیت و خوشبختی فرزندان از این راه تامین می­شود، در نتیجه تمام هم و غم و فکر خود را صرف یافتن مدرسه­ ای برتر می­ کنند (البته به زعم خودشان).

 

این موضوع در تغییر مقطع تحصیلی­ دانش­آموزان تبدیل به گرفتاری بزرگی برای والدین  می­گردد. به­طور معمول دانش ­آموزانی پایه چهارم ابتدایی، اول راهنمایی و اول دبیرستان به ­واسطه­ ی حجم مطالب دچار نوعی افت تحصیل می­شوند، در سال اول راهنمایی به ­علت روب ه­رو شدن با تعداد زیادی معلم، که هرکدام برخورد خاصی دارند و از جنبه دیگر مسایل بلوغ و هویت شخصی مشکل پیدا می­کنند، و در سال اول دبیرستان نیز به­ خاطر تنوع دروس و مشکلات خاص نوجوانی؛ خیال­ پردازی- تخیل و ... دچار عدم تمرکز می­شوند که به افت تحصیل می ­انجامد. این افت تحصیلی باید برای والدین قابل درک باشد.

 

هنگام انتخاب مدرسه؛ ویژگی­ های شخصیتی، فیزیکی، روانی و ضریب هوشی فرزندان در نظر گرفته نمی­شود، بلکه صرفا فرستادن فرزندان به مدارسی خاص مد نظر است. درحالی که بسیاری از اوقات فرزندان به ­واسطه­ی برنامه­ های فشرده آموزشی در این قبیل مدارس تحت فشار روانی زیادی قرار می­ گیرند که گاه به استرس، اضطراب، افسردگی و حتی وسواس (بیماری) و در نهایت افت تحصیل ختم ­شود.

 

والدین تصور می­ کنند اگر فرزندانشان را در فلان مدرسه اسم و رسم­دار ثبت نام کنند آنان مجبور به تلاش و کوشش بیشتر خواهند شد و در مقایسه با هم­سن و سالان جلو می­افتند، درحالی که والدین ناخواسته فرزندان خود را وارد یک بازی رقابتی بی­فرجام می­کنند که مضرات آن بیش از محاسن­اش است. باید در نظر گرفت هر انسانی ویژگی­ های مختص خود را دارد و رقابت تحصیلی در چارچوب­ های معین به­ جای ارتقا باعث تخریب روند شکوفایی استعداد آن­ها می ­گردد.

 

برخی از والدین برای جبران ضعف­های اجتماعی خودشان فرزندان خود را در  کورس ­های رقابتی وارد می ­کنند، شاید نمره­ی خوب، پیشرفت تحصیلی و امثالهم برای والدین نوعی امتیاز و برتری در مقایسه با دیگران محسوب می­شود، یعنی فخرفروشی و چشم و هم چشمی در صورتی­که فرزندان ماشین، فرش و... یا وسیله­ ای برای پز دادن نیستند.

 

کتاب­ هایی که در تمام مدارس از نمونه مردمی- دولتی و غیرانتفاعی در گوشه و کنار ایران آموزش داده می­شود یکسان است. ولی برخی مدارس غیرانتفاعی ادعا می ­کنند که امکانات و روش ­های جدید آموزشی و کمک آموزشی ارایه می دهند، که شامل کلاس­ها و کتاب­ های اضافی علاوه بر کتب آموزش و پرورش، آزمون ­های جورواجور، به­ طوری که دانش­ آموزان فقط سرخاراندن هم ندارند، ادعای چنین مدارسی بالا بردن سطح علمی دانش ­آموزان می ­باشد که در بیشتر موارد ادعایی بیش نیست. پیشرفت ­هایی که اغلب دانش ­آموزان به­ دست آورده ­اند، حاصل پشتکار و همت شخصی خودشان می­باشد.

 

برخی از والدین فکر می ­کنند اگر برای تحصیل فرزندانشان سرمایه­گذاری نکرده و کوتاهی کنند و امکانات آموزشی کمی برایشان فراهم نمایند، در حق او ظلم کرده­اند و باعث رشد نکردن استعدادهای آنان شده­اند. آمار و پژوهش ­ها نشان می­دهد بیشتر دانش ­آموزانی که از دید والدین قرار است موفق شوند. فارغ­التحصیلان مدارس غیرانتفاعی نیستند. آماده بودن همه­ی امکانات و وسایل برای پیشرفت یک نفر، زمینه­های رشد توانایی­ هایی بالقوه او را فراهم نمی­ کند، چون بسیاری از استعدادها و توانایی ­های نهفته انسان در مقابله با سختی ­ها و گرفتاری ­ها و در رویارویی با حل مشکلات آشکار می­شود. یعنی امکانات زیاد توانایی مقابله، مبارزه و پشتکار او را تخریب می­کنند.

 

از آن­جایی که خیلی افراد توان پرداخت هزینه ­های مدارس غیرانتفاعی را ندارند، پیشنهاد می ­شود تفاوت چندانی بین مدارس قایل نشوند. در شرایطی که مجرب­ترین و کارآزموده ­ترین آموزگاران نیز در مدارس دولتی مشغول به­ کار هستند و مدارس دولتی به خاطر بودجه­ ی بیشتر از امکانات آزمایشگاهی، ورزشی و هنری بالاتر و کامل­تری برخوردارند.

 

نزدیک بودن مدرسه به خانه موضوع شایان توجه و مهمی دیگری است. کودک و نوجوان ساعات زیادی را در مدرسه سپری می ­کنند از این­رو اگر فاصله مدرسه تا خانه و مسیر رفت و آمد فرزندان تا حد ممکن کوتاه و کم باشد به نفع آنان خواهد بود، چون هم زمان کمی را در راه طی می­ کنند و هم از آثار منفی حضور در سرویس­ های مدرسه درامان خواهند بود، والدین نگران دیر و زود آمدن سرویس نیستند، هزینه ­ی اضافی ایاب و ذهاب کم می­شود و هر زمان که والدین اراده کنند؛ می­ توانند در مدرسه حاضر شوند یا در جلسات اولیا و مربیان شرکت کنند.

 

اساسا میزان خوب بودن و متفاوت بودن مدرسه چیست و چه ابزار مناسبی برای تشخیص آن وجود دارد؟ آیا صرفا تکیه به گفته ­ها و شنیده ­ها و پرآوازه بودن نام یک مدرسه دلالت بر خوب بودن آن است و یا مقدار شهری ه­ای که دریافت می­ کنند یا امکانات جانبی: کتابخانه- آزمایشگاه- زمین ورزش- آمفی ­تاتر و... چون کتب آموزشی یکسان است. قطعا حجم مطالب آموزشی هم مشابه است البته شاید نسبت به سطح فرهنگ خانواده ­ها و جو تربیتی و پرورشی حاکم در مدارس بتوان آن­ها را دسته ­بندی کرد. واقعا نمی ­توان بین کیفیت آموزشی مدارس مرز دقیقی کشید. البته فضا و امکانات جانبی به ­سادگی قابل تشخیص است.

 

خانه - مدرسه و محیط یک مثلث تربیتی تشکیل می ­دهند که براساس مطالعات انجام شده بر روی انسان تاثیر خوب یا بد دارند. گرچه محیط مدرسه می­تواند در شکل­ گیری شخصیت فرزند تاثیرگذار باشد، ولی آن­چه در خانواده رخ می ­دهد، تاثیری بیشتر و عمیق­تری بر تربیت فرزندان دارد. همان­طور که قدرت از بین بردن ویروس ­ها را نداریم و باید خود را در برابر آن واکسینه کنیم. در بُعد روانی، اجتماعی، اعتقادی نیز لازم است فرزندانمان را به­ گونه­ ای تربیت و سیراب کنیم که شخصیت­شان واکسینه شده باشد.

 

 

 

ارسال نظر
تحلیل های برگزیده
آخرین اخبار